مقدمه پرویز پورسیدیان

می‌توان اینگونه بیان کرد که در یک تحقیق تاریخی از مهمترین اصول قابل توجه، وجود اسناد، مدارک و شواهد متقن و ارزیابی هرچه صحیح تر آنها در رهیافت به هر چه نزدیک‌تر شدن به واقعیت‌ها است. هرگونه تأثیر گذاری، احساسات شخصی و جهت گیری‌های برخواسته از دلبستگی‌ها و تعصبات، سیاسی، قومی و ایدولوژکی می‌تواند به اصالت و کارائی یک تحقیق خدشه وارد سازد و از اعتبار علمی آن بکاهد. آنچه ما امروز از تاریخ ایران و ایران باستان می‌دانیم با آغاز حفاری‌هایی که از اواخر قرن نوزدهم در ایران شروع شده شکل گرفت و کلاً در اکتشافات و تحقیقاتی که طی قرون 19 و 20 در ایران انجام شد بخش‌هایی از تاریخ این سرزمین را به مردم ایران و جهانیان معرفی کرد، طی سالیان گذشته بسیاری از مقامات نظام به وجود بحران ((هویت)) در جوانان تأکید کردند و خواستار راه‌کارهائی برای برون رفت از این مسأله مهم شدند، مهمترین مسأله‌ ای که می‌تواند جوان را به نقطه ثابت هویتی برساند ، آشنایی دقیق و پالایش با تاریخ وطنش می‌باشد، تا جوان به گذشته خویش و تاریخش واقف نباشد هرگز نخواهد توانست امروز را خوب درک کند ،‌ و به همین علت هرگز موفق نخواهد شد که فردای درخشانی را رقم بزند؛ شاید بتوان این اقدام را زمینه ساز ایجاد پژوهش‌گاه تاریخی دانست که در آن مورخین و باستان شناسان مستقل از هر طیف و اندیشه‌ای کنارهم به کندوکاو از تمام شهرها ، روستاها و جمع آوری کل تاریخ از تک‌تک آنها در پیشنه‌ی‌ این سرزمین بنشینندو در کل نه اینکه فقط به شهرتاریخی تالش بسنده کنیم بلکه بایستی ایران را  آنچنان که بوده و هست  به ایران و جهانیان معرفی کنیم.

انشاالله

                                        پرویز پورسیدیان