عشق چیست

می توان از کلام رسا و شیوای جناب آقای دکتر غلامحسین معتمدی که زینت بخش کتاب گردید اینگونه استنتاج نمود که:

عشق حسی است که به معنای دوست داشتن فرد یا چیزی دیگر: همچنین احساس عمیق؛ علاقه ای لطیف یا جاذبه ای شدید است که محدودیتی در موجودات و مفاهیم ندارد. اما محدودیت در فکر و عملکرد دارد و می‌تواند در حوزه هایی غیرقابل تصور ظهور کند.

گاهی عشق بیش از اندازه می‌تواند شکلی تند و سخت و غیر عادی به خود بگیرد که گاه زیان آور و خطرناک است و گاه موجب احساس شادی و خوشبختی می‌شود. جمعی از محققان انسان شناس و نژادشناس طول مدت عشق را سه سال قلمداد نموده اند و معتقدند این حس نهایتاً سه سال دوام دارد. طول مدت عشق دیوانه‌وار نیز فقط هفت ماه است و بعد از شدت آن کاسته می‌شود. تحقیقات بیان می‌کند که این افراد در درازمدت کمتر پیش می‌آید که تا آخر عمر در کنار هم بمانند. اما در کل عشق باور و احساس عمیق و لطیفی است که با حس صلح دوستی و انسانیت در تطابق است.

عشق نوعی احساس عمیق و عاطفه در مورد دیگران یا جذابیت بی انتها برای دیگران است. در واقع عشق را می‌توان یک احساس ژرف و غیرقابل توصیف انسانی دانست که فرد آن را در یک رابطه دو طرفه با دیگری تقسیم می‌کند. در واقع عشق نمادی خارجی ندارد بلکه یک احساس عمیق دوستی است. همانگونه که شاعر می فرماید:

دلی آشفته دارم در غم آشفته گیسویی

                 به جانم آتشی افکند، عشق آتشین رویی

با این وجود کلمه یا واژه‌ی (عشق) در شرایط مختلف معنای متفاوتی را بازگو می‌کند: علاوه بر عشق رمانتیک که آمیخته‌ای از احساسات و میل جنسی است انواع دیگر عشق مانند عشق عرفانی و عشق افلاطونی، عشق مذهبی، به خانواده را نیز می‌توان متصور شد. در واقع این کلمه را می‌توان در مورد علاقه به هر چیز دوست داشتنی و فرح بخش؛ مانند فعالیت های مختلف و انواع غذا بکار برد. زیرا عشق دارای سه بعد است: صمیمیت، احساس تعلق خاطر، وابستگی؛ دلتنگی و بی قراری در غیبت یار؛ آشکار کردن رازها، و مخفی نکردن اسرار؛ بی مرزی و ارتباط دائم؛ تمنای جنسی. تحریک جنسی توسط معشوق و لذت بخش بودن هر ارتباط فیزیکی و همچنین تمنای دائم نوازش و توجه توسط معشوق که موجب ارضای کامل و لذت بخش جنسی روانی می‌شود.

همدلی و همنوایی و اشتراک نظر کامل؛ در کوتاه مدت هرگونه تصمیم و انتخاب فرد منوط به ابراز طرف دیگر می‌شود و در درازمدت هرگونه برنامه ریزی برای آینده با مشارکت کامل دو طرف صورت می‌گیرد. میزان عشق بستگی مستقیم به قدرت و باروری هر یک از این ابعاد سه گانه مثلث عشق دارد هر چقدر ابعاد این مثلث افزایش یابد عشق و قدرت و گستردگی و تأثیر بیشتری در زندگی دو طرف خواهد داشت. بر اساس این نظریه انواع دیگر روابط میان افراد بشر نیز موردنظر قرار گرفته اند (رابطه معمولی) فقدان همه ابعاد عشق که شامل تمام روابط بشر با دیگران می‌شود. «دوست داشتن» دوستی که دو طرف نوعی از صمیمیت را دارند . این رابطه به دوستی صمیمی منجر می‌شود. عشق جنسی: در غیاب دو بُعد دیگر عشق : تحریک جنسی و رابطه جنسی پس از مدتی ممکن است بدون ارتقاء با دو بعد دیگر بی هیچ نتیجه ای خاتمه یابد. عشق تهی این نوع رابطه معمولاً در ازدواج های از پیش تعیین شده که خانواده ها بر دو طرف تحمیل می‌کنند رخ می‌دهد و تنها دارای بعد همدلی است.

چون قلم اندر نوشتن می شتافت

                       چون به عشق آمد قلم بر خود شکافت

در نگنجد عشق در گفت و شنید

                           عشق دریایی است، قعرش ناپدید

عشق رمانتیک:

در این نوع رابطه بین دو نفر تمنا و ارضای جنسی به همراه صمیمیت وجود دارد اما هنوز منجر به همدلی نشده است.

عشق همدلانه :

معمولاً رابطه ای بین فرزندان و والدین و برادران و خواهران یا برخی دیگر از اعضای نزدیک خانواده یا دوستان بسیار صمیمی است که دو بعد صمیمیت و همدلی را دارد.

عشق ابلهانه :

هنگامی که همدلی و ارضای جنسی وجود دارد اما صمیمیت و اعتماد متقابل وجود ندارد. این رابطه معمولاً دوام چندانی ندارد و منجر به تکامل و رشد زندگی دو زوج نمی‌شود.

عشق بارور:

عشق بارور تنها رابطه ی عاشقانه تکامل یافته ای است که هر سه بعد عشق در روابط دو زوج به طور کامل و کافی وجود دارد و هر دو نفر با اتکاء به آن می‌توانند زندگی مشترک خود را آغاز کنند.